Let's work

Ik heb best wel een relaxte baan, servicedesk-medewerker bij een zeer relaxt bedrijf met leuke collega's. Maar vanmorgen was van het relaxte niks te merken. Het begon vanmorgen al. Mijn maand-trajectkaart was verlopen en ik moest bij de NS een nieuwe kaart halen. Nu heb ik tot twee keer een kaartje uit zo'n nieuw geel apparaat te halen. Het gaat prima hoor, maar aan het einde van de maand zijn deze helemaal vervaagd. Dan maar terug naar het loket, die 50 cent extra kosten maar op de koop toenemen. Maar wat scherts mijn verbazing, die toeslag geldt dus niet voor elk kaartje en abonnementen vallen hier dus ook niet onder. Dat was een meevaller.

Op het werk aanbelandt had ik minder succes. Mijn collega begint op maandag pas aan het einde van de ochtend en moest ik dus voor tienen zelf 6 computers en een beamer versjouwen en aansluiten. Nou, al snel liep ik te soppen in mijn t-shirtje, door mijn diabetes zweet ik gigantisch. Het is maar goed dat niemand mij hoorde mopperen. Maar daar liep ik door het bedrijf in een kletsnat t-shirt. En ja hoor, terug op de afdeling een aantal storingmeldingen en veel mensen aan de balie. Het is of de duvel er mee speelt.