Smoke gets in your eyes

Paula is gestopt. Gestopt met roken. Ik heb zelf gelukkig nooit gerookt maar ik heb van meerderen begrepen dat stoppen geen pretje is. Zaterdagavond avond laat heeft ze haar laatste peuk gerookt en daarna alle sigaretten weggegooid. Heel dapper van haar. Het is trouwens niet de eerste keer dat ze gestopt is, een aantal jaren geleden ook al. Met veel pijn en moeite was ze toen gestopt, ze heeft het meer dan twee jaar vol gehouden. Helaas kreeg ze toen kennis aan nieuwe vrienden die wel rookte. En deze jongen bleef volharden om haar een sigaret aan te bieden. Persoonlijk snap ik dat niet. Het is toch algemeen bekend dat sigaretten schadelijk zijn en je levensduur verkorten. Ben je dan een vriend als je aandringt om iemand tot het roken aan te zetten? Ik vind persoonlijk van niet, maar zal er verder geen oordeel aan geven. In een zwak moment heeft ze dus toegezegd en de verslaving naar het nicotine-stokje stak weer de kop op. In het begin een paar sigaretten per dag tot op het laatst anderhalf pakje per dag. Maar nu van de een op de andere dag is ze cold-turkey gestopt. Heel knap. Maar zoals het bij echte verslavingen gaat heeft Paula last van ontwenningsverschijnselen. Dit gaat gepaard met zweetaanvallen en een rothumeur. Zondagochtend sprak ik Paula even via MSN en het bleek dat ze het zwaar had. Eigenlijk moesten we op verjaardagsvisite maar een vriendin in nood laat je niet in de steek. Dus Paula gebeld en op een toon die geen tegenspraak duldt gezegd dat ze over een uur klaar moest staan. Zo pak je vervelende meisjes aan! Ook haar man Gerard had ik aan de telefoon om te vragen of hij ook mee wou. Maar die zei mij iets te snel “Nee dank je” en aan het ondertoontje hoorde ik dat hij al lang blij was een paar uur van een sikkeneurige Paula af te zijn. Een uurtje later stonden we bij Paula voor de deur. Ze wist nog helemaal niet waar we naar toegingen. Het is altijd leuk om iemand te verrassen.

De rit gaat uiteindelijk naar Giethoorn, het Nederlands Venetië. Nee, wij gaan niet als een stelletje debiele toeristen door de smalle grachtjes varen terwijl men links en rechts door busladingen Japanners wordt gefotografeerd. Nee, het doel van onze reis is De Oude Aarde, een museum/winkel die gespecialiseerd is in edelstenen en mineralen. Zowel Wim als Paula zijn idolaat van “steentjes” en aangezien die dingen toch een heilzame werking hebben, hoop ik ook stiekem dat het Paula opbeurt. En ja hoor, Wim en Paula hebben zich uitstekend vermaakt. Alleen de portemonnee van Paula was niet zo blij want ze kocht bijna de hele winkel leeg. Als afsluiter zijn we in Lelystad nog naar Take Five gegaan en hebben ons te goed gedaan aan een heerlijke maaltijd. En Paula? Paula had tenminste een dagje minder ontwenningsverschijnselen.