Verrassing

Het zou vandaag een rustdag voor ons worden. Je kent het wel, even een dagje helemaal niks doen. Lang uitslapen en lekker lui wezen. Maar we kwamen vanmorgen al vroeg ons bed uitgerold en het zonnetje lachte ons vrolijk tegemoet. Het beloofde een heerlijke dag te worden. Aanzien deze zondag de laatste stuiptrekkingen van de zomer tentoon spreidden en de zon zijn best deed de temperatuur lekker op te sturen besloot ik dat dit een dag werd die je niet over moest slaan. We trokken er dus op uit en prinses Pasula mocht ook mee. We hebben haar koninklijke telefoon (directe hotline) gebeld met de melding klaar te staan. Maar “direct klaarstaan” is een term die schijnbaar niet bij alle vrouwen in het woordenboek voorkomt. Toen wij een half uur later in Almere arriveerde voor het kasteeltje van prinses Pasula, was ze nog bezig met de koninklijke optutteling. Maar na een klein oponthoud van 10 minuten vertrokken wij. Het is altijd leuk om iemand te ontvoeren en niet te zeggen waar de reis heen gaat. Richting Utrecht, daarna richting Amersfoort, dan weer naar Ede en vervolgens Nijmegen. Hee, zouden we naar Rozebeer gaan? Ja hoor, we bleven de borden Nijmegen volgen… Pasula begon hem te knijpen toen we zeiden dat we een weblog-meeting in De Vlaamsche Pot hadden georganiseerd. Oei, was ze daar wel koninklijk voor gekleed? Haar nerts en kroontje lagen tenslotte nog thuis. Helaas, we reden Nijmegen voorbij en zwaaide bij de afrit nog naar Rozebeer. “Binnenkort komen we echt eens een keertje langs”. De weg vervolgde zich richting Venlo, woonplaats van loggers Jack en nog iemand… Zou daar de reis naar toe gaan? Nee, ons uitje had vandaag niets met webloggen te maken. Wij gingen dit keer naar “de kasteeltuinen van Arcen”. Altijd naartoe willen gaan, maar nooit aan toegekomen. Het weer werkte mee, het gezelschap was aangenaam en het fototoestel stond paraat.

Het was redelijk druk en er stonden voornamelijk Duitse auto’s op het parkeerterrein. Bij de kassa kreeg ik even een rolberoerte. Ze durfde maar liefst 11 euro per persoon te vragen om de tuinen te bezoeken, oh ja en drie euro voor het parkeren. Kassa! Eenmaal binnen ging Paula helemaal op tilt… “Oh, je kan een tourrit met een huifkar maken…” Ze sprong als een kind op en neer (Of zat er soms weer een wesp achter haar aan?) We besloten de huifkar even te laten voor wat het was en eerst door de tuinen te lopen en dan kijken of we nog tijd of zin hadden. Correctie: Eerst nog even een plaspauze inlassen en daarna even wat eten want het was al ver over twaalven. Wij liepen het restaurant in, maar de keuze was beperkt: Saucijzebroodje, soep, pasteitje of…. Pannenkoeken!!!!!!!!!!!!!!! Tja, dat laatste woord hoef je Paula en mij niet twee keer te zeggen. Wim trok zijn neus ervoor op en ging voor de soep en Paula en ik kregen een heerlijke pannenkoek voorgeschoteld. Met een vol buikje begonnen wij onze toer door de tuinen.

Het begon al goed: Het rosarium. Je kan mij geen groter plezier doen dan met rozen. Als een klein kind jubelde ik tussen de rozen en maakte als een gek foto’s. Daarna gingen we naar een prachtig dennenbos, het geheel zag er zo sprookjesachtig uit, heel mooi en mysterieus. Er liepen tamme herten die je zelfs kon voeren. Dat was een echt klusje voor Wim en een groot mannetjeshert met imponerend gewei kwam uit Wim’s hand eten. Heel ontroerend en prachtig om te zien. Eenmaal het dennen (of sparren of zo)bos uit stond daar een fleurig beeld van een dik varken van anderhalf meter lengte met twee kleine biggetjes. Wat zou het toch mooi zijn als ik een foto kon maken van Wim en Paula op de rug van mama-varken. Alleen Paula (ver onder de 1.70m) kwam niet op de gladde rug. Maar dankzij wat duw en trekwerk van Wim en mij zat ze eindelijk wijdbeens op de rug van het varken en klampte zich goed vast. Ze keek angstig om zich heen want er zat een wesp in de buurt. Na de foto wist Paula niet hoe snel ze van dat varken af moest komen want de wesp kwam nader. Nou je kon mij wegdragen… Wim en ik waren niet de enige die het vermakelijk vonden, want de ander bezoekers hadden zich omgedraaid en vonden Paula op het varken vermakelijker dan de herten en reeën.

Wij zijn de hele dag onder de pannen geweest en hebben echt heerlijk weer gehad. Prachtige bloemen en planten gezien, zelfs een aantal mooie dieren. Het was echt schitterend en we besloten dat deze dag het predikaat 10+ meekreeg en hoe kan je zo’n dag beter afsluiten dan met een heerlijk ambachtelijk Italiaans ijsje.